03 Antarctica

Kennismaking met het schip en de crew

We worden op de Ocean Explorer verwelkomd door het ‘expeditieteam’ en kunnen bij de receptie het pasje ophalen voor onze hut waar onze tassen al klaar liggen. Als we de hut binnenkomen kunnen we onze ogen bijna niet geloven. Dit is echt super-de-luxe!  Een mega groot bed met een halve meter dikke matrassen, een luxe toilet/douche en een uitzicht via gigantische ramen en eigen balkon waar we via een grote schuifdeur heen kunnen. Op het bed liggen twee gele Quark poolexpeditie jassen die we mogen houden.

We stoppen onze spullen in de vele kasten, trekken onze gele jassen aan en gaan het schip een beetje verkennen. Het schip is praktisch nieuw en als poolexpeditieschip gebouwd, vaart onder Portugese vlag en is bijna 105 meter lang. Er kunnen maximaal 138 gasten mee en er is ruimte voor 105 bemanningsleden. En die zijn er ook allemaal, de cruise is uitverkocht. We kijken onze ogen uit. Op het achterdek liggen 15 zodiacs die met twee kranen te water gelaten kunnen worden. Op het achterdek staan achterop twee hottubs, hier gaan we zeker een keer gebruik van maken!

Al snel worden we opgeroepen om naar de Explorer Lounge te komen voor een welkomstdrankje en praatje. De leden van het expeditieteam worden voorgesteld en er is ook tijd en ruimte om met de leden en andere gasten kennis te maken. Zo te zien lijkt de crew super professioneel en ook de samenstelling van de passagiers valt ons niet tegen. We waren bang om met alleen maar bejaarde Amerikanen en Chinezen aan boord te zitten maar dat is totaal niet het geval. Het is een heel diverse groep mensen van alle leeftijden en uit heel veel landen.

Trossen los, door het Beagle kanaal

Voordat we vertrekken krijgen we in groepjes veiligheidsinstructies over o.a. de reddingsvesten, de reddingssloepen en wat we allemaal wel en niet moeten doen in een noodsituatie. Vrij kort daarna worden de trossen losgegooid en varen we het Beagle kanaal in.

Het buffet diner op de eerste avond is onze eerste kennismaking met de keuken aan boord. Nou, dat valt niet tegen. Het eten is ongelofelijk uitgebreid, drie gangen is de standaard  en van een heel hoge kwaliteit. Bij het eten worden heerlijke wijnen geserveerd. Na het eten kun je nog naar de bar als je wilt voor een drankje en in de Observation Lounge / bibliotheek  is een selfservice bar waar altijd koffie en thee is met koekjes. De observation lounge is een supergave plek voorin het schip waar de door de gigantische ramen naar voren en opzij kunt kijken.

Drake passage

Na een paar uur varen verlaten we het Beagle kanaal en begint de eerste deining van de Drake passage naar Antarctica. Deze duurt ongeveer 48 uur en is het zwaarste deel van de cruise. Standaard waait het hier minimaal windkracht 6 of 7 en zijn er hoge golven dwars op het schip. De boot is uitgerust met zijstabilisatoren die het schip netjes rechtop houden maar de op en neer beweging is natuurlijk niet te corrigeren. We hebben netjes onze zeeziektepillen die we van thuis hadden meegenomen geslikt en die helpen ook redelijk (bij Bien wat minder). Probleem van deze pillen die meer voor zeilers zijn bedoeld is dat er ook veel cafeïne in zit. Om drie uur ’s nachts zijn we nog steeds klaarwakker. Niet handig dus stappen we maar over op de pillen uit Ushuaia. Ik kan er goed mee overweg en wordt er niet te slaperig van. Bien wel een beetje en de volgende dag is ze wel een beetje katterig. Ze is niet de enige. Bij de lunch zie ik maar weinig mensen. Meer dan de helft blijkt ziek op bed te leggen. ‘s Middags moeten we onze kleding laten controleren op organisch materiaal en moeten we onder in het stampende schip onze rubber laarzen voor in de Zodiacs gaan passen. Dat hebben we maar net gered zonder over ons nek te gaan.

Overdag zijn er tijdens de Drake passage, zowel op de heen- als de terugweg in de Exploration lounge diverse lezingen over allerlei onderwerpen die met Antarctica te maken hebben. Over de vogels, het dierenleven, de geologie, ijsbergen, effecten van de klimaatverandering, fotografie, de geschiedenis van de ontdekkingsreizen, etc. Super interessant en echt heel professioneel.  Als je niet ziek bent een leuke dagbesteding. Het achterdek is een perfecte plek om onder andere albatrossen te spotten en te fotograferen.

De tweede dag wordt de zee in de loop van de dag wat kalmer. Bien voelt zich ook wat beter en we gaan op het achterdek foto’s maken van zeevogels onder begeleiding van ornitholoog Santiago uit Buenos Aires. We zien aan het eind van de middag onze eerste ijsberg en varen een paar uur later een vulkaanmeer, Deception Island binnen, onze eerste kennismaking met Antarctica. We staan op het voordek en zijn sprakeloos bij het zien van deze nieuwe wereld. We zien pinguïns op de rotsen en overal ijs en sneeuw. Wat een prachtige omgeving. De Russische kapitein draait het schip rond in dit vulkaanmeer wat ooit een beschut walvisstation was. Vanaf Deception Island zetten we verder koers naar het zuiden, in de verte zien we hoge spitse bergen als de zon onder gaat.

Sprookjesland

De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door Woody, met onvervalst Australisch accent goodmorning en dat er een Weddell zeehond  aan bakboord te zien is.   Dat is onze kant.  Snel maken we de gordijnen open en kunnen onze ogen niet geloven. De zon schijnt, de lucht is prachtig blauw en langzaam varen we door zee ijs een prachtige baai binnen. We doen snel wat kleren aan, openen de balkondeur en gaan naar buiten.  Het schip breekt het ijs en bijna geruisloos dringen we deze ongelofelijke ijswereld binnen. Op een ijsschots ligt een enorme Weddell zeehond  onverstoorbaar te zonnen. Dit is net een sprookje.

Er wordt een plekje gezocht om aan land te kunnen maar er ligt te veel zee-ijs in de baai. Daar kunnen de Zodiacs niet doorheen. Het is nog vroeg in het seizoen, dit is pas de tweede week, en dan is er nog veel zee-ijs. Later in de antarctische zomer is dat ijs allemaal verdwenen en zijn veel plekken op de kust kaal en komt er zelfs gras tevoorschijn. Dat is ook de tijd dat de pinguïn kuikens opgroeien. Maar nu nog niet.

Achtmaal in de Zodiacs

Na het ontbijt gaan we er voor het eerst op uit met de Zodiacs. De passagiers gaan in drie groepen naar beneden voor het omkleden. Je wordt met beneden verwacht met je pooljas en een waterdichte skibroek. Daarna hoef je eigenlijk alleen nog maar je rubber laarzen aan te doen en het reddingsvest, zo’n self inflatable die wij ook kennen van het zeilen. Vervolgens je laarzen ontsmetten in een badje en daarna word je ‘ingescand’ met je pasje en kun je inschepen in een Zodiac die aan de zijkant van het schip ligt . Eén voor één verlaat je via een deur aan de zijkant het schip, word je aan boord van de Zodiac geholpen en krijg je een plaatsje aangewezen.

Je zit dan met 8 tot 10 mensen op de rubberen romp van een Zodiac die bestuurd wordt door één van de expeditie teamleden. Ze zijn voorzien van een dikke 60pk buitenboordmotor waarmee we behoorlijk snel kunnen varen. Normaal zijn wij niet zo van het snel varen maar dit is wel leuk hoor.

We hebben geluk met het weer. In vier volgende dagen kunnen alle Zodiac tours doorgaan. En elke keer gaan wij mee, ook al sneeuwt het of is het mistig. We genieten elke keer weer volop en zijn onder de indruk van de deskundigheid van de ‘drivers’. De eerste dag is de mooiste dag qua weer en gaan we in de ochtend met Santiago, de ornitholoog uit Buenos Aires en ’s middags met Sasha, de historicus uit Vladivostok. We zien diverse soorten vogels, robben, pinguïns en als kers op de taart aan het eind van de middag een bultrug walvis die voor ons de diepte in duikt en zijn staart laat zien.

De tweede dag is het een beetje mistig en sneeuwt het af en toe. We gaan in de ochtend aan boord bij Annie, een biologe uit de outback van Australië en één van de meest enthousiaste teamleden. Wij kunnen het erg goed met haar vinden en zij is ook oprecht enthousiast over onze reizen. We genieten niet alleen van het vele dierenleven waar ze eindeloos en heel geboeid over kan vertellen maar ook van de prachtige ijsbergen en gletsjers op de kant. In de middag gaan we met Meghan uit West Virginia op stap. We zijn maar met vier passagiers en er gaan ook drie ander crewleden mee die nog in opleiding zijn. Een gezellig setje. Meghan is een jonge enthousiaste vrouw, helemaal gek van outdoor activiteiten, en die ons van alles leert over ijs. Ze leert ons ook timelapse opnamen te maken met onze telefoons.

Ja, we worden oud. Als we weer aan boord zijn gaan we de hottub in. Dat is zo gaaf!

De derde dag zijn we in de nacht weer verder naar het zuiden gevaren. Wel leuk om te vermelden dat het klimaat zo anders is als op dezelfde hoogte op het noordelijk halfrond. We komen met deze cruise niet eens onder de zuidelijke poolcirkel terwijl het voelt alsof we bijna op de echte zuidpool zijn. Maar die is dus nog veel verder. Het is vanochtend zwaar bewolkt  en we varen mee met Sean uit Alaska. We zoeken tussen de ijsschotsen naar zeerobben en vinden ze ook. Daarna zetten we voor het eerst voet aan wal op Danco Island. Nog niet het vasteland van Antarctica maar  wel heel gaaf. We lopen tussen een grote school pinguïns die druk bezig zijn met nesten bouwen. Het is bijna tijd om eieren te leggen en daar zijn natuurlijk nesten voor nodig, die maken ze van steentjes die ze opstapelen op de best mogelijke plekken. Die zijn op hoger gelegen kale rotsen waar zo min mogelijk smeltwater over loopt. Die plekken moeten verdedigd worden en er is voortdurend een strijd zichtbaar wat gepaard gaat met veel kabaal. Ook is er een voortdurende strijd om die neststeentjes. Die pakken ze op met hun snavel waarna ze naar hun nest waggelen om neer te leggen. Op het moment dat ze dan het volgende steentje gaan halen moeten ze het nest achterlaten en je snapt wel wat er dan gebeurt. De buurman rooft het steentje en brengt het naar zijn eigen nest. Als dat gezien wordt volgt er nog meer kabaal en gekrakeel. Een grappig schouwspel maar pfff,  ik ben blij dat ik geen pinguïn ben.

In de middag gaan we met Yukie uit Japan op stap. Ook een leuke enthousiaste meid die geniet van haar werk. Deze keer gaan we weer aan land, weer op een eiland Wiencke Island, op Jougla Point, waar een Brits onderzoeksstation is en het enige postkantoor van Antarctica. Het is nog te vroeg in het seizoen en het postkantoor is nog gesloten. Er waait wel al een Britse vlag.  We zien weer vele pinguïns waarvan eentje zelfs al een ei heeft, heel bijzonder in deze tijd van het jaar. Verder een paar enorme Weddell zeehonden van dichtbij. Het toetje van vandaag is een zeeluipaard op een ijsschots die we tot op een meter of tien kunnen naderen. Fantastisch!

De laatste dag is het weer iets beter. We zijn in de nacht weer een stukje naar het noorden gevaren en bij Portal Point voor anker gegaan. We zodiac-en in de ochtend met Erin uit Canada. Ditmaal gaan we op het echte vasteland de wal op en kunnen we met de vlag van het zevende continent zwaaien.

We zijn nu op alle continenten geweest. Daarna gaan we nog een stukje op zee varen en zien vooral een paar ongelofelijk mooie ijsbergen.

De Ocean Explorer vaart, net als elke dag tijdens de lunch, weer een stukje verder. Soms is er na de lunch even tijd  voor een powernap en dan gaan we weer in de Zodiacs. We zijn aangekomen in de Graham Passage, een nauwe passage met enorme gletsjers aan weerszijden die vol met ijsbergen ligt. Op de laatste Zodiac tour hebben we het geluk om een bultrug werkelijk op enkele meters afstand te zien. Heel indrukwekkend. Terwijl wij na afloop genieten van de hottub gaat een groot deel van de passagiers een zogenaamde ‘polarplunge’ doen. Een sprong in het ijskoude poolwater.  Iets te koud en veel te veel sensatiezucht naar ons idee. Wij bekijken het schouwspel rustig van boven in de hottub met onze Canadese reismaatjes Jean-Marc en Caroline en Struppi, een Duitse vrouw.

Persoonlijke contacten

Gedurende de vele geweldige ontbijt, lunch en diner-buffetten en soms aan de bar ontmoeten we heel veel mensen. We hadden het niet echt verwacht maar ook dit aspect maakte de reis ontzettend boeiend. Echt interessante mensen met mooie levensverhalen en die ons leven weer iets verrijken. Bij die interessante mensen horen ook Robert en Rosemary, een gepensioneerd leraren echtpaar uit Las Vegas die veel gereisd hebben. Maar ook bijvoorbeeld David, een gepensioneerde documentenspecialist uit New York die samen met zijn zoon deze cruise doet en werkelijk alles weet over de ontdekkingsreizen naar de Zuidpool. Hij geeft op de terugreis door de Drake passage een boeiende lezing over de documenten die daarover in zijn leven heeft verzameld en verhandeld.

Na de ‘polarplunge’ wordt er nog een groepsfoto gemaakt op het voordek. De kapitein besluit hierna de Graham Passage door te varen, iets wat blijkbaar ongebruikelijk is want onze expeditieleider Woody heeft dit nog nooit eerder meegemaakt en hij komt hier al een jaar of tien.  We varen op kruipsnelheid tussen de wal en een gigantische ijsberg die in midden in de passage aan de grond ligt. Het uitzicht is fantastisch en iedereen blijft buiten staan om dit schouwspel mee te maken. het schip is extreem wendbaar maar ook ongelofelijk stil. Je hoort en voelt de motoren echt niet, ook niet midden op zee.

Drake passage terug naar Ushuaia

Als we in de avond geleidelijk het poolgebied uitvaren richting de Drake Passage hebben we nog geluk een paar orka’s en bultruggen van dichtbij te zien. Het schip vaart een paar rondje om een ijsberg waar pinguïns op zitten en waar de orka’s wel trek in hebben. De pinguïns hebben het wel door en wagen zich niet in het water.

De terugreis door Drake Passage is een stuk ruwer dan de heenweg. Bien heeft het niet gemakkelijk. Plat op bed liggen en eten en drinken op bed gaat wel maar lopen naar bijvoorbeeld de eetzaal is meestal te veel gevraagd. De passage duurt anderhalve  nacht en twee hele dagen. Ik vermaak me wel bij de lezingen en een film en met de andere passagiers die het trekken. Op de eerste dag mogen we ook nog een kijkje op de brug nemen, ook altijd leuk natuurlijk. Ik vraag of ik ook de machinekamer mag bekijken maar dat gaat niet iets te ver blijkbaar.

Na twee etmalen komen we weer in rustiger vaarwater nabij het Beagle Kanaal en komt iedereen weer een beetje tot leven. Bij het laatste diner is iedereen weer in de zaal en worden we verwend met kreeft, krab en asperges. De kapitein en de expeditieleider doen een afscheidsspeech en het personeel loopt op muziek een polonaise door de eetzaal. Pas dan zien we hoeveel mensen er werken en hoeveel we er al hebben leren kennen in de afgelopen negen dagen. Het hotel- en keukenpersoneel zijn bijna allemaal Filipijns en echt heel professioneel.  De scheepsbemanning is vooral Russisch denken we maar ook bijzonder dat er ook Oekraïners aan boord werken, gelukkig gaat dat goed.

Terug in Ushuaia

Als we de volgende ochtend wakker worden ligt het schip al aan de kade in Ushuaia.  Na het ontbijt komt het onvermijdelijke afscheid van onze prachtige hut en de vele mensen die we hebben leren kennen. Het was een prachtige reis waar we hele gave  herinneringen aan over gehouden hebben en die we iedereen zouden aanraden. En ja, het is kost natuurlijk wat, maar we kunnen ook volmondig zeggen dat je ook echt wat krijgt voor je geld. We worden met een bus weer tot buiten het haventerrein gebracht, pikken onze tassen op bij een verzamelpunt en lopen terug naar Kasa die trouw op ons staat te wachten. Vrijwel alle andere passagiers vliegen dezelfde of de volgende dag weer naar huis maar wij mogen nog bijna vier maanden reizen!

Jean-Marc en Caroline drinken in de loop van de ochtend nog een koffie bij ons in Kasa. Ze waren erg benieuwd naar ons huisje. Jean-Marc is heel vaak in Nederland geweest voor zijn werk en ongetwijfeld zullen we ze ooit nog eens tegenkomen. Ook Robert en Rosemary komen ons later nog even opzoeken, we staan tenslotte zo’n beetje midden in de stad. We brengen de geleende spulletjes terug naar Freestyleadventures en vertrekken dan zelf ook uit Ushuaia. We hebben nu een dag of tien de tijd om alles te verwerken en te wachten op Janne en Martijn die vanaf hier een stuk met ons mee gaan rijden.