06 Argentinië deel 2

De grens gaat redelijk snel ondanks dat het best een drukke grensovergang is. De meeste mensen komen lopend (per bus) de grens over en al hun bagage moet gescand worden. Het gekke is dat ze van ons niets hoeven te zien, er komt alleen iemand even in de koelkast (die we leeg gehaald hebben) kijken en achter in de bak en ons feliciteren met onze mooie ‘casa rodante’.

Incaroute naar Salta

Ook dit deel van Argentinië bestaat nog steeds uit hoogvlaktes, zoutvlaktes en bergen en wordt al duizenden jaren bewoond door ander andere de Inca’s. Uiterlijk zien de mensen er hier hetzelfde uit als in Bolivia. De eerste nacht slapen we onder aan een ruim 200 meter hoog zandduin, Duna Huncar, feitelijk een grote hoop zand dat tegen een bergwand aan ligt. Leuk natuurlijk om te proberen omhoog te klimmen maar dat valt niet mee. Het is heel steil en we zitten nog steeds op 3700 meter!

De volgende dag rijden we verder door de vallei Quebrada de Humahuaca en bezoeken we Humahuaca zelf , een klein toeristisch dorpje dat ook op de UN werelderfgoedlijst staat. We lopen er een rondje en doen er wat boodschappen. Argentinië is niet meer zo goedkoop als vorig jaar. Sinds Milei aan de macht is, is de officiële dollarkoers gehalveerd en zijn daarmee zo’n beetje alle producten twee keer zo duur geworden. Ook voor ons want de blue (tourist) dollar koers is namelijk niet verdubbeld, hooguit 10%. Vooral brandstof is veel duurder geworden, bijna drie keer zo duur.

Humahuaca is ook de uitvalsbasis voor de nabijgelegen Serrenia de Hornocal een  onderdeel van de kleurrijke vallei die al duizenden jaren de Inca handelsroute was tussen de Andes en het achterland. Voor het uitzichtpunt moeten we via een smalle onverharde piste 1300m omhoog naar 4300m. Een prachtige route met vele haarspeldbochten en mooie vergezichten. Het uitkijkpunt zelf is adembenemend, te mooi om waar te zijn. Wat een kleuren, is dit op onze wereld? We hebben niet zo’n zin om weer op grote hoogte te overnachten en eigenlijk wel zin om ergens lekker uit eten te gaan. Humahuaca had gekund maar we besluiten een paar dorpen verder te gaan, naar Purmamarca. Ook een oud toeristisch stadje waar volgens IOverlander een camping zou zijn in het centrum. Het erheen rijden duurde wat langer dan gepland en het is al donker als we aankomen bij de geplande camping. Inderdaad in het centrum maar totaal ongeschikt voor onze camper. Met veel kunst en vliegwerk en een paar keer steken in een smal straatje lukt het net om de door de poort naar binnen te gaan. Ook wel weer grappig natuurlijk. De enige plek waar we kunnen staan is midden op het pleintje. Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we uit eten bij een restaurantje letterlijk om de hoek. We vallen met ons neus in de boter. Het blijkt een populair restaurant te zijn met live muziek, er blijkt één klein tafeltje achterin vrij te zijn, precies goed voor ons. We eten wilde geit en lama onder het genot van een lekker biertje en een wijntje. Eind goed al goed deze dag!

De volgend ochtend lopen we wat door het behoorlijk toeristische dorpje met wederom van die mooie gekleurde bergen op de achtergrond. Het levert in ieder geval mooie plaatjes op. Met hulp van een paar aardige jongens van de camping manoeuvreren we Kasa weer door de poort naar buiten en vervolgens in zijn achteruit het dorp uit.

Afdaling langs klimaatzones

We dalen vandaag naar 1200m hoogte en het is heel bijzonder om mee te maken hoe snel de veranderingen in omgeving en temperatuur te beleven. Van een kaal hoogland landschap met een woestijnklimaat met cactussen veranderen de bergen snel naar groene bergen met bomen en struiken en groen gras in de bermen. Alsof je door de Alpen rijdt. Als we nog verder dalen moeten we echt alle raampjes open doen en de korte broeken aan. Het is 30 graden, vochtig en er groenen bananen en papaja’s. En dat in een uurtje tijd of zo.  We slaan een groen zijdalletje in en rijden weer een stukje omhoog naar Termas de Reyes. Een warmwaterbron in een mooie groene vallei met een wild stromende rivier er naast. Je kunt dus afwisselen tussen heet en koud water. Voor het laatste kiest overigens niemand, behalve Kees. We blijven er twee nachtjes staan. Ook om een beetje weer te wennen aan de hogere temperaturen en luchtvochtigheid, een combinatie die niet altijd heel prettig is. In het gebied waar we de komende weken gaan reizen betekent zomer ook dat het regentijd is. Alleen onweersbuien kunnen wat tijdelijke verkoeling brengen.

Salta

We willen naar Salta, een vrij grote Argentijnse stad, waar we geld willen halen en weer kaarten willen versturen. Ook moet Kasa weer naar de garage. De oude dame heeft weer een incontinentie probleempje. Dit keer wat minder ernstig maar wel vervelend. De oliekeerring van de achteras lekt af en toe en de laatste tijd wordt het wat erger. We gaan naar de gemeentelijke camping Xamena waar tevens het gemeentelijke zwembad is. Niet zomaar een zwembad maar het één na grootste zoetwater zwembad ter wereld. Het is ruim 250 meter lang! Het regent en onweert regelmatig maar gelukkig is het vaak pas aan het einde van de dag of ’s nachts. We blijven hier vier nachtjes staan en ontmoeten weer ook weer wat andere overlanders. Altijd gezellig. Om de kaarten versturen fietsen we naar de stad maar het is geen succes. Het was de vorige keer al duur maar nu vragen ze ruim 18 euro per kaart! Dat gaan we dus niet doen. Dan maar vanuit Paraguay proberen. Ook geld halen bij de Western Union is veel lastiger geworden. Overal staan lange rijen en vaak is er geen cash geld. Uiteindelijk lukt het wel maar volgende keer wisselen we wel wat cash geld. Is een stuk makkelijker.

Kinderoffers van de Inca’s

Het centrum van Salta is best leuk en het fietsen gaat ook best goed. We bezoeken een archeologisch museum waar geofferde Inca kinderen te zien zijn. Klinkt luguber natuurlijk en is het ook maar in het museum wordt wel goed uitgelegd dat het feitelijk een grote eer was voor de kinderen. Er is veel onderzoek naar gedaan en het geeft een mooi inzicht in de gebruiken van dit volk en ondanks deze offers ook het hoge beschavingsniveau dat er was. Deze geselecteerde kinderen groeiden er hun hele leven naar toe en waren gedrogeerd met alcohol en coca op het moment dat ze uiteindelijk op bijna 6000 meter hoogte levend werden begraven werden en doodvroren.  Er zijn op deze vulkaan bij Salta drie geofferde kinderen gevonden met een grote schat aan geschenken voor de goden. In het museum  wordt afwisselend steeds één kind gedurende zes maanden aan het publiek tentoongesteld. Foto’s maken is verboden, vandaar even twee foto’s van het internet geplukt. Bijzonder om te zien hoe goed de gemummificeerde lichamen op die grote hoogte bewaard zijn gebleven.

Weer een reparatie

De reparatie aan Kasa gaat gelukkig wel goed. Via de officiële Mercedes garage worden we doorgestuurd naar een kleine garage die gespecialiseerd is in oudere vrachtwagens. Een paar handige monteurs hebben binnen no time de keerring er uit. Het langste duurt nog het kopen van een nieuwe wat de baas zelf blijkbaar moet doen en wat lang duurt. Als de keerringen er eenmaal zijn (één extra besteld) zit de boel ook weer snel in elkaar en kunnen na een iets te hoge (Mercedes) prijs betaald te hebben we weer terug naar de camping rijden.

De Chaco oversteken

Het wordt nu zo langzamerhand wel tijd om meters te gaan maken aangezien Rietje, de moeder van Jacobine, over twee weken naar Brazilië vliegt. Bijna 3000 kilometer nog en dat is best veel voor ons doen. Om te beginnen willen we in een paar dagen naar Asuncion Paraguay rijden, dat is een vrij saai recht stuk van zo’n 1200 kilometer. Zoals gezegd was het vrij saai maar wel een rustige weg en daardoor goed te doen met twee overnachtingen en route. De eerste snikhete nacht staan we bij een tankstation met een weegbrug waar de halve nacht houtskool wordt verladen van kleine vrachtwagens naar grote vrachtwagens. We maken een praatje met deze mannen en we krijgen een halve zak houtskool cadeau. Een halve zak is nog steeds een gigantische hoeveelheid. Houtskool maken is een grote business hier wat waarschijnlijk alles te maken heeft met het kappen van struikgewas in deze vruchtbare Chaco regio om plaats te maken voor soja en maisplantages. De tweede nacht slapen we op een gratis (!) camping aan de oever van een rivier. Het regent weer ’s nachts maar de volgende ochtend schijnt de zon weer.

Na twee en een halve dag rijden komen we aan bij de grens met Paraguay, ons vijfde land in Zuid Amerika. Uiteindelijk is de reis toch nog best leuk geweest, het landschap is misschien saai maar met de regenwolken geeft het mooie vergezichten. En ondanks een stuk van bijna 600 kilometer zonder bocht er is genoeg te zien langs de kant, in de dorpjes en stadjes die we passeren. We verlaten Argentinië weer maar we gaan zeker nog terugkomen. Misschien niet in dit gebied maar vooral de Atlantische kust en de Andes.