07 Paraguay

De grens is weliswaar snikheet en chaotisch maar het is niet heel druk zodat we er toch redelijk snel doorheen kunnen. Omdat we vanwege onze hoogte niet door de normale grens passen worden we door de route voor bussen geloodst. Deze keer gaat Bien de stempels en TIP regelen en eigenlijk gaat dat best goed. Nog even onze laatste Argentijnse pesos gewisseld, die wil je echt niet bewaren. Alhoewel, de hyperinflatie lijkt de laatste weken toch een beetje getemd te zijn.

Duitsland in de tropen

We rijden via de brug over de Paraguay rivier het noordelijke deel van Asuncion binnen, de hoofdstad van het land met in de verte de indrukwekkende skyline. We gebruiken Paraguay deze reis vooral als een afsnijroute naar Brazilië. Maar omdat we er nu toch zijn willen we er ook wel iets van zien! Het eerste wat ons opvalt zijn de prachtige beschilderde bolneus bussen. Ze zijn weliswaar voor de kleine buslijnen naar de achterbuurten maar wat ons betreft natuurlijk  de mooiste!

Via IOverlander vinden we een leuk plekje in een buitenwijk van de stad  bij Quinta Tiffany. Een concept dat we wel vaker zien en gaan zien, iemand heeft een mooi groot huis met een zwembad en stelt een deel van zijn tuin beschikbaar voor overlanders om er te kamperen of hun auto te stallen. In dit geval een ouder Duits echtpaar met hun volwassen zoon die hier al vele jaren wonen. Er wonen trouwens opvallend veel Duitsers in dit deel van Zuid Amerika en vooral Paraguay is (nog steeds) populair omdat je hier gemakkelijk een verblijfsvergunning kunt krijgen. Waarschijnlijk moet je wel een zak geld meenemen maar dan is het ook zo geregeld schijnt het. Bekend zijn natuurlijk de verhalen van de foute Duitsers die na de tweede wereldoorlog hierheen zijn gevlucht maar ook lang voor de oorlog en lang daarna zijn vele Duitsers, maar ook Oostenrijkers en Zwitsers naar onder ander Paraguay geëmigreerd. En over het algemeen lijken ze het economisch ook erg goed te doen. Mooie huizen en dikke auto’s.

Met de bewoners hebben we niet veel contact maar wel met een Zwitsers stel, Peter en Ursula, die met hun fraaie Autark Hilux Dubbelcabine door Zuid Amerika reizen. Het is nog steeds erg heet en vochtig en we zitten veel in het zwembadje. We gaan met hen de tweede avond bij een buffet restaurant eten. Dat kennen we in Nederland waarschijnlijk ook wel maar hier is de basis geroosterd vlees (asado) wat aan je tafeltje wordt afgesneden van grote spiesen. Erg lekker en onbeperkt eten voor een vast bedrag. Heel veel vlees eten kunnen wij helemaal niet, maar het was vooral erg gezellig.

Postzegel- en accujacht

Na twee nachtjes vertrekken we weer. In Bolivia en Argentinië heeft Bien niets kunnen versturen dus het wordt de hoogste tijd om een functionerend en betaalbaar postkantoor te vinden. In een buitenwijk van Asuncion vinden we een klein postkantoor waar ze heel geduldig en behulpzaam zijn en een mooie collectie postzegels uitzoeken voor Bien haar kunstproject.

We halen om de hoek meteen wat geld en muggenspray en rijden vervolgens Asuncion in om nieuwe accu’s te kopen voor het woongedeelte. De batterijen die we nu hebben zijn ruim 12 jaar oud, ruim over de normale levensduur.  Met de nieuwe grootverbruiker, de Starlink, zijn ze erg snel leeg. Ik had via internet een adres gevonden waar ze ons type accu’s zouden hebben, maar als we aankomen bij het bedrijf, een soort mega supermarkt voor auto- en motorfiets accessoires maar ook bijvoorbeeld grasmaaiers en fitnessapparatuur, blijkt het bedrijfsnetwerk uitgevallen. Ze kunnen niets verkopen omdat het magazijn niets kan vinden. Er zit weinig anders op dan te wachten. Ik ga nog wel op zoek naar een andere winkel maar kan nergens het juiste type vinden. We hebben namelijk echt twee accu’s (om 24V te krijgen) nodig van precies de juiste afmetingen anders passen ze niet in het vak onder de koelkast/vriezer. Na een paar uurtjes doet het netwerk het gelukkig weer en kunnen we de accu’s kopen. Als extra service helpen ze ons ook om ze te monteren. Dat was ook meer werk dan verwacht omdat de plus en min polen precies andersom zitten dan onze oude accu’s waardoor er ook een kabel gewijzigd moest worden. Het is zo heet in de cabine dat het zweet in stroompjes van mijn hoofd stroomt. Inmiddels staan we al een paar uur op de inbouwplaats naast de winkel en heeft al het personeel, er werken hier misschien wel 100 mensen, onze auto bekeken en bewonderd. Inclusief de directie die foto’s en filmpjes van ons maken. Als tegenprestatie krijgen we een beetje korting en een hele tas vol met goodies, petjes, T-shirts, stickers, etc. Niet dat we er veel aan hebben maar wel leuk om weg te geven natuurlijk.

Beide missies geslaagd vandaag

Een Nederlands kasteel

Intussen zijn er ook een paar tropische regenbuien gevallen maar voor enige afkoeling heeft dit helaas niet gezorgd. Het is inmiddels eind van de middag en moeten puffend van de hitte door de drukke avondspits de stad uit rijden. Gelukkig hebben we de extra ventilatortjes op het dasboard. Het duurt minimaal een uur voordat we eindelijk de stad uit zijn en wat snelheid kunnen maken. De open raampjes geven nu ook wat verkoeling. We rijden nog een uurtje door naar Yaguarón waar een oude kerk staat die de moeite waard schijnt te zijn. Als we er aan komen is de kerk dicht, we zullen dus tot morgen moeten wachten. Bij de plaatselijke supermarkt doen we boodschappen en gaan daarna een plekje zoeken voor de nacht. Bij toeval en door IOverlander komen we aan bij soort kasteeltje waar we in tuin onder de bomen kunnen kamperen. Het blijkt een (nep) kasteeltje te zijn dat hier in de jaren zeventig door een Nederlander, genaamd Kurpershoek, is gebouwd. Zijn nazaten wonen er nog maar spreken geen woord Nederlands meer. Er blijkt ook een zwembadje bij te zijn waar we meteen induiken om af te koelen. We kunnen nog maar moeilijk wennen aan de klamme hitte. Probleem van de klamme hitte is ook dat er ontzettend veel muggen en andere steekvliegen zijn die gemeen steken. Onze enkels en knieholtes zitten vol met jeukende bulten ondanks insmeren met muggenspray. Door het regenseizoen en de vele muggen heerst er momenteel ook een Dengue uitbraak in Paraguay, oppassen dus.

De volgende ochtend gaan we ook nog even badderen in het beekje dat langs het kasteeltje stroomt. Hoog Tarzan en Jane gehalte zeg maar alleen de goddelijke lichamen moet je erbij denken.

Oude kerken

Daarna rijden we terug naar Yaguarón waar de Iglesia San Buena Ventua nu wel open is. Het is een eeuwenoude koloniale kerk, door de Franciscanen gebouwd, met een geschiedenis die terug gaat tot eind 16^e eeuw toen de plaatselijke bevolking bekeerd moest worden en dit één van de belangrijkste missieposten werd. Hoogtepunt is het 18^e -eeuwse houten altaar met prachtig houtsnijwerk. Wij vinden ook het houten plafond en de houten pilaren en deuren prachtig.

Geen wonder dat dit gebouw op de Unesco werelderfgoedlijst staat. Nu we vandaag toch in de kerken zitten rijden we ook nog naar Caacupé waar een basiliek staat waar al twee keer een paus is geweest. Een veel grotere kerk natuurlijk, en volgens de reisgids een hoogtepunt in Paraguay, maar het kan ons niet heel erg boeien. We lopen er even een rondje door maar rijden snel weer door naar onze laatste stop in Paraguay, Pequeña Baviera, oftewel klein Bavaria. Weer een plekje door Duitsers gerund, ditmaal een gezin dat pas een paar jaar geleden hierheen is geëmigreerd. We worden ontvangen door Astrid, een enthousiaste vrouw. De man des huizes, Christian ligt helaas geveld door dengue op bed. Er zijn helaas geen andere gasten maar we blijven hier wel een dagje staan om te werken (Kees), blogje te schrijven, schilderen (Bien) en af en toe afkoelen in het mooie zwembadje. Wat zwembaden betreft doen we het goed deze week!

‘s Avonds en ’s nachts regent het weer.

Einde bliksembezoek Paraguay

De laatste dag in Paragay rijden we zo’n 300 kilometer naar de grens met Brazilië. Een groot deel van de dag rijden we door de stromende regen. Het is op zich een goede weg maar door de vele regen en omdat er hier en daar modder op de weg ligt (de zijwegen zijn niet  verhard) is het oppassen geblazen. Op diverse plaatsen zien we verongelukte vrachtwagens.

Als we bij de grensplaats Cuidad del Este aankomen schijnt gelukkig de zon weer. De laatste paar kolometer in Paraguay zijn ook meteen de langzaamste. De weg naar de grens, die dwars door het centrum van de stad tot aan de brug over de grensrivier loopt is volledig verstopt. Honderden vrachtwagens staan op de vluchtstrook te wachten. Wij rijden er stapvoets langs. We doen er uren over om de grenspost te bereiken en op het laatst wordt pas duidelijk wat er aan de hand is. Net voor grens staan langs de weg grote taxfree warenhuizen met eigen parkeerterreinen waar duizenden Brazilianen goedkoop hun Chinese troepjes, tablets, telefoons, etc kopen. En dat verkeer krijgt voorrang van de politie die het verkeer regelt. De grens zelf is door het vele verkeer een chaos en er is niemand die me kan vertellen waar we ons TIP formulier kunnen laten afstempelen. Dat formuliertje stelde toch al niet al te veel voor, een handgeschreven vodje, dus we besluiten maar door te rijden, de brug over naar Brazilië.

We hebben nog niet zo heel veel gezien van Paraguay maar wat we gezien hebben was zeker de moeite waard. We hopen hier nog eens terug te komen, hopelijk in een iets gunstiger jaargetijde.