13 Congo

Natte hoogvlaktes

Het lijkt eeuwen te duren voordat we weer op het asfalt zijn. Op zich rijdt het fantastisch op het zand en de omgeving is prachtig, maar echt opschieten doet het niet. We passeren een eenvoudig half overwoekerd begraafplaatsje. We hadden het niet meteen door omdat we alleen pannen, flessen en andere troepjes zagen liggen. Maar bij nader inzien worden de mensen hier begraven en krijgen ze ter markering en waarschijnlijk als geschenk voor het hiernamaals wat keukengerei en lege drankflessen op hun graf mee. Volgens de kaart moeten we al veel eerder naar het oosten afbuigen, het kompas houdt heel lang vol dat we in de noordelijke richting rijden. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, en kan ik hier gewoon mijn verhaaltje typen zonder iedereen ongerust te maken. Sommige wegen duren nu eenmaal eindeloos!

We slapen op een veldje naast de weg. Ondanks dat het de doorgaande weg is komt er weinig verkeer voorbij. Het veldje was een beetje drassig, maar we zakten gelukkig niet weg.

 

De volgende dag kunnen we veel kilometers rijden over een lange (geasfalteerde) weg. Het is eigenlijk een lange slingerende dijk. De huisjes van riet staan dichtbij en tussendoor zien we veel kleine moestuintjes afgewisseld met stukken met riet. Het achterland is leeg en strekt zich ver uit. Alles is aan die ene weg gebouwd en het achterland lijkt niet te worden gebruikt. We hebben moeite om een plekje te vinden voor de nacht maar gelukkig vinden we nog net voor het donker een zijweggetje. Met een beetje moeite parkeren we Kasa hoog en droog aan de rand van een akker. Het mooie is dat als de zon onder is, het licht echt uit gaat . De sfeer veranderd en in de kleine dorpjes gaan de mensen vaak vroeg naar bed en staan ze al op voordat de zon opkomt. Wij genieten nog vaak van de sterren vanaf het dak van de truck en laten ons door de zon de volgende ochtend wekken.

Tanken met een Super de Boer pasje

Op donderdag voor Pasen bereiken we Brazzaville. We rijden naar het haven terrein om te informeren naar de pont richting Kinshasa. Om het haventerrein op te mogen moeten we weer alle zeilen bijzetten om niet ons geduld te verliezen. We moeten een havenbelasting betalen, maar iedereen weet een ander bedrag te vermelden en nergens staat er een overzichtje of zoiets vermeld. (Nederland is in sommige opzichten nog niet zo slecht). Uiteindelijk betalen we, maar komen we er snel achter dat de boten een zondagsdienst draaien en er die dag geen boten meer varen. Gelukkig bleef onze havenbelasting een maand geldig anders zou ik op dat moment geëxplodeerd zijn.

Afijn, dat betekende dat we een plekje voor de nacht moesten gaan zoeken en we rijden naar de katholieke missiepost waarvan we weten dat daar eerder reizigers hebben geslapen. Halverwege krijgen we opeens een ingeving dat er in Brazzaville ook een Angolese ambassade moet zitten… We waren maar net te laat!!! En… het was paasweekend dus dinsdagochtend zouden we de eerste weer zijn! Tja, dan zag het er naar uit dat we een lang paasweekend bij de Katholieke missiepost zouden gaan doorbrengen.  Op de terugweg zien we voor het eerst sinds lange tijd een tankstation dat open lijkt. Het is een mooi Texaco station, echter we kunnen hier niet tanken. Alleen voor klanten met een pasje. Jacobine heeft een briljante ingeving en pakt het ‘Super de Boer’ pasje. Daar staat een Texaco logo op, i.v.m. Rocks punten of iets dergelijks. Het personeel bekijkt aandachtig het pasje, begrijpen uiteraard niets van de Nederlands opschriften, en ik vertel ze dat we daarmee in Europa kunnen tanken. Oh, een Carte Blue, uit Frankrijk zegt iemand. Ja, inderdaad zeg ik. En we mogen Kasa voltanken.

Paasweekend in Brazzaville

De volgende dagen waren een hele belevenis, wij dachten een rustig plekje gevonden te hebben maar er kwamen steeds meer mensen. Het hoogtepunt was eerste paasdag toen er ‘s-middags echt duizenden mensen op het veld stonden. Een openluchtdienst volgde en samen met het koor leek het een zeer opzwepend concert. Duizenden mensen stonden te swingen, te zingen en te klappen: Halleluja en Praise the Lord. Of we nu wilden of niet we stonden er middenin en ook de collectezak ging bij ons rond. Aan het eind kwam iedereen ons een handje geven. Al met al zijn we vier dagen ondergedompeld in alles wat met het geloof te maken heeft. Janne heeft de hele kinderbijbel uitgelezen, we hebben de meest mooie gezangen en psalmen gehoord (Kees dacht eerst dat er een bandje werd afgespeeld).We hebben een paasvuur gezien waar iedereen zijn kaars kwam aansteken en het leek soms alsof we figurant waren in een heel bijzondere film!

Over de Congo rivier naar Kinshasa

Dinsdagochtend stonden we al vroeg bij de Angolese ambassade, maar daar wisten ze te vertellen dat zij geen visum konden afgeven en dat we dat toch in Kinshasa zouden moeten doen! OK dan dus maar de pont regelen en naar Kinshasa. Onderweg naar ons welbekende haventerrein weten we een zeer intelligente agent nog te overtuigen dat we echt geen nummerplaten van Congo nodig hebben en dat wij echt uit Nederland komen met die vrachtwagen. Die man wilde in het laatste uur dat wij nog in het land waren kijken of wij nog genoeg geduld zouden hebben. Kees gelukkig wel, en een paar uurtjes later zaten wij op de pont. Kinshasa, here we come!!!