23 Zuid-Afrika deel 2

‘Soogdiere van Suider-Afrika’ in Krugerpark

De laatste dagen in Zuid Afrika brengen we door in Komatipoort en het Kruger National Park. In Komatipoort proberen we bij de Mozambikaanse grens een zogenaamde tax-refund te krijgen. In principe kunnen buitenlandse toeristen die iets gekocht hebben in Zuid Afrika aan de grens de betaalde BTW terug laten storten op een bankrekening. Probleem is alleen dan we niet hier de grens naar Mozambique over willen steken maar in het Krugerpark. Uiteindelijk krijgen we het hier niet voor elkaar en hadden het achteraf gezien anders moeten aanpakken. In Komatipoort vullen we de voorraden diesel en eten tot maximaal aan en rijden het Krugerpark in.

De drie dagen daarna rijden we door het Krugerpark, één van de bekendste wildparken van de Afrika, en zeker het bekendste van Zuid Afrika. Eigenlijk hadden we het willen overslaan maar Pieter had in zijn boekje ‘Soogdiere van Suider-Afrika’ gelezen dat hier ook leeuwen, luipaarden en cheeta’s voorkomen en dus wilde hij er heel, heel graag heen. In drie dagen hebben we ruim vierhonderd kilometer door dit uitgestrekte park gereden en zo’n beetje alle dieren gezien, maar helaas voor Pieter geen van deze katten. Alleen de eerste ochtendsafari zagen we om vijf uur ’s morgens een glimp van een leeuwin die tussen het struikgewas verdween. Het blijft een wildpark en geen dierentuin waar je van hok naar hok kan lopen. We hebben overigens wel heel veel olifanten, neushoorns, buffels, nijlpaarden, gnoes, zebra’s, giraffen, kudu’s, waterbokken, bosbokken, steenbokken, duikers, struisvogels, impala’s, krokodillen, schildpadden en ik weet niet hoeveel andere soorten dieren en vogels gezien, dus echt te klagen hebben we niet. Ongeveer halverwege het park is sinds twee jaar een grensovergang naar Mozambique, naar het aansluitende Limpopo wildpark.

Resume Zuid Afrika

Bij deze grensovergang verlaten we Zuid Afrika waar we ruim een maand zijn geweest. Het is voor ons het land in Afrika met de grootste contrasten. Zowel wat betreft de verschillende bevolkingsgroepen, de verdeling van rijkdom, de talen, klimaatzones en landschappen. We hebben met heel veel, voornamelijk witte mensen gesproken over de grote problemen die het land heeft. Velen zijn behoorlijk pessimistisch over de toekomst, en als je naar de ontwikkeling in de afgelopen jaren kijkt en naar andere Afrikaanse landen kijkt ben je snel geneigd ze gelijk te geven. Vooral de criminaliteitcijfers, instroom van illegalen, het onderwijs, de gezondheidszorg zijn grote problemen. Voor veel mensen zijn de levensomstandigheden verslechterd in de afgelopen jaren en daar klagen ze natuurlijk over. Net als in Zimbabwe worden ook hier blanke boeren onteigend, echter met het verschil dat ze een vergoeding krijgen en dat de boerderijen worden overgedragen aan het personeel. En het einde van deze onteigeningen is nog lang niet in zicht. Het trieste is dat het meestal eindigt in aftakeling van de bedrijven, een snel faillissement en alleen nog maar wat productie voor eigen behoefte. Er zijn gewoon domweg te weinig goed opgeleide zwarte mensen die dit soort grootschalige bedrijven kunnen managen. Degenen die wel goed opgeleid zijn werken waarschijnlijk liever in de industrie of in de handel. Aan de andere kant zijn de blanke Zuid-Afrikanen door de afgelopen decennia van oorlogen en boycots wel wat gewend geraakt en hoeven we over het algemeen niet echt medelijden met ze te hebben. In het land wordt bijna alles goedkoop geproduceerd, kost personeel bijna niets en kunnen de meeste blanken zich hier een leven veroorloven dat in Europa maar voor zeer, zeer weinigen is weggelegd. Voor de zwarte bevolking is het een heel ander verhaal, ook voor hen is er nog niet zo heel veel verbeterd. Aids, armoede en gebrekkige scholing zijn enkele van de gigantische problemen hier. Wat ons opviel is dat wij in Zuid Afrika als blanke ‘toeristen’ maar weinig contact