25 Malawi

Het moet niet gekker worden…

We moeten aan de Mozambikaanse kant van de grens inderdaad onze tolbrief inleveren dus die hebben we niet helemaal voor niets gekocht in Tete. De grens met Malawi gaat redelijk efficiënt, al moeten we alweer iets van zestig dollar betalen voor Kasa. Als we eindelijk de slagboom passeren komt er een man in een mooi uniform aangelopen en vertelt dat we parkeergeld moeten betalen, omdat we in de rij hebben gestaan. Dit hadden we nog niet eerder meegemaakt hebben, we lachen de man vriendelijk toe en rijden vervolgens gewoon door. Het moet niet gekker worden zeg.

Bezoek aan een weeshuis

De prima weg door een groen bergachtig landschap brengt ons in een paar uur in Blantyre, het economische centrum van Malawi. Het ligt hoog, maar zeker niet droog, in de bergen. De regen komt met bakken uit de hemel. Terwijl Bien en de kinderen boodschappen doen bij de een supermarkt verstuur ik in een internetcafé weer wat schoolwerk van de kinderen.

Achter een groot busstation vinden we Doogles Backpackers waar we de auto kunnen parkeren. Het is een leuke tent waar we een stel Zuid Afrikanen, ook met kinderen, ontmoeten die in Tete wonen en hier gekomen zijn om bij de ‘Game’ en de ‘Shoprite’ kerstinkopen te doen. Kerst? O ja, dat is al binnenkort. We eten met zijn allen lasagne en hamburgers, spelen poolbiljart en enkelen onder ons drinken iets te veel biertjes. De volgende ochtend gaan we een weeshuis bezoeken. We zijn uitgenodigd door een Nederlands stel en een Engelse vrouw die we de avond ervoor we bij Doogles ontmoet hebben en die daar vrijwilligerswerk deden/doen en logeren. Het is een door een Zweeds stel opgezet weeshuis en we zijn aangenaam verrast door de professionele aanpak. De kinderen zijn van 0 tot ongeveer 5 jaar oud, heel veel hebben aids. De meeste kinderen worden nadat ze oud genoeg zijn bij familie ondergebracht, de rest krijgt via kostscholen een verdere opleiding.

Waterfietsen en vissen

Vanaf Blantyre rijden we door een mooi berglandschap naar het meer van Malawi. Eén van de grootste meren van Afrika en in Nederland bij veel aquariumhouders bekend vanwege de vele soorten bont gekleurde zoetwatervissen.  Het meer is bijna zeshonderd kilometer lang, ongeveer tachtig kilometer breed en vanwege zijn enorme diepte zelfs één van de grootste zoetwaterreservoirs ter wereld. De weg wordt steeds slechter en we redden het niet om in één middag het hele stuk naar Cape McLear te rijden. We slapen één nachtje bij Palm Beach Restcamp waar de kinderen heerlijk kunnen spelen met waterfietsen. In het naastgelegen dorpje zien we hoe de lokale mensen vis vangen door lange netten de kant op te trekken.

Kerstmis

De volgende dag rijden we naar Cape McLear om daar kerst te vieren. We parkeren Kasa bij Fat Monkeys naast een monstrueus vehikel dat ‘Manfred’ blijkt te heten. De bewoners zijn het Engelse gezin Mark, Ruth, Zac en Noah die met dit 13 tons Duits vliegdekschip (een ruim 40 jaar oude MAN) voor een half jaar door zuidelijk Afrika aan het reizen zijn.

Als truckbewoners hebben we meteen heel leuk contact en gezamenlijk hebben we een paar heerlijke kerstdagen aan het meer. De kinderen spelen samen op het strand en op ons plateau wordt Lego de meest fantastische auto’s gebouwd. We koken elke avond gezamenlijk een heerlijk maaltje. De eerste dag merken we na het zwemmen overal jeuk, weer kwallen? Het blijken waarschijnlijk onzichtbare Bilharzia wormpjes te zijn die ons lichaam proberen binnen te dringen, we zullen dit een keertje moeten laten controleren en zonodig een medicijnkuurtje moeten slikken. Tweede kerstdag ben ik voor de tweede keer deze reis een beetje ziekjes en ook Pieter voelt zich die dag niet erg lekker. Gelukkig gaat het de volgende ochtend alweer een stuk beter. Omdat zoveel mensen ons telkens vragen waar we vandaan komen, hoe we gereden zijn en waar we heen gaan tekenen we op de zijkant van Kasa een kaart van Europa en Afrika met onze verreden route. Een groot succes zal later blijken want we zouden hierna heel wat keertjes een lesje Afrikaanse aardrijkskunde gaan geven. De laatste dag huren we met zijn allen een bootje en varen het meer op om bij een eilandje te gaan snorkelen. De vissen zijn inderdaad prachtig, vooral veel gele en blauwe varianten. De schipper heeft een aantal vissen meegenomen die we op de terugweg aan de visarenden voeren. Een mooi schouwspel.

Toys R’Us in Afrika

De volgende ochtend nemen we afscheid van Manfred en bemanning en gaan beiden op weg, zij naar Mozambique en wij naar Lilongwe. De eerste paar honderd meter rijden we nog gezamenlijk maar dan verliezen we elkaar al snel uit het oog. Manfred is echt veel langzamer dan Kasa. Onderweg stoppen we bij een kraam, Toys R’Us genaamd,  langs de weg waar houten speelgoed wordt verkocht. Nou ja, speelgoed, het zijn echt hele mooie nagemaakte houten modellen van landrovers, kranen, graafmachines en tractoren die echt kunnen rijden, draaien, etc. En dat alleen gemaakt met wat eenvoudig handgereedschap. We vinden het zo mooi dat we een paar modellen kopen.

Nog meer truckcamperaars

Via de email hebben we sinds kort contact met Floris en Marieke, een ander reizend Nederlands stel dat momenteel in de hoofdstad Lilongwe zit, met hun Unimog en hun honden op doorreis naar Zuid-Afrika. We hebben hen al eens in Nederland ontmoet op een weekend van de Unimog Globetrotterclub en zij hadden in de gaten dat wij vanaf Mozambique hun kant op kwamen rijden. Via een steil en kronkelig binnendoor-weggetje rijden we naar de hoofdweg naar Lilongwe. Na een tijdje begint het weer te regenen en even later komt het weer met bakken uit de hemel. Wat dat betreft is het klimaat in de bergen veel natter dan aan het meer. In Lilongwe vinden we al snel het Mabuya Camp waar we Floris en Marieke ontmoeten. Zij zitten hier al een tijdje en blijven nog een tijd om de camping waar te nemen voor de eigenaren Tom en Jeaney die binnenkort naar Engeland gaan om te trouwen. Verder blijkt op de camping nog een oude tot camper verbouwde Mercedes bolneus te staan De eerste die we tegenkomen deze reis en waar we natuurlijk naast parkeren. De eigenaren zijn Peter en Sabine uit Oostenrijk die net als Floris en Marieke via Egypte omlaag zijn komen rijden en op weg zijn naar Zuid Afrika.

Oud en Nieuw

Met dit groepje hebben we een paar gezellige dagen. Op oudejaarsdag ben ik bijna de halve dag bezig om een nieuw voorwiel voor Pieter zijn fiets te vinden. Velg, spaken, as, binnenband en buitenband moeten van allemaal verschillende winkeltjes komen en dan nog iemand vinden die het wiel zonder slagen in elkaar kan zetten. Oud en nieuw wordt traditioneel gevierd met een overdosis calorieën bestaande uit enorme steaks, boerewors, salades, en natuurlijk Nederlandse oliebollen met poedersuiker (met veel liefde gebakken door Bien) en Oostenrijkse vruchtenbowl (met veel wijn). De kinderen zijn wakker gebleven en mochten om twaalf uur het enige vuurwerk van die avond afsteken, sterretjes die we nog van vorig jaar over hadden.

Op nieuwjaarsdag moest er een kleine kater weggeslapen worden en hebben de kinderen school gedaan. De volgende dag nemen we afscheid van afscheid van iedereen en zijn we weer afgezakt naar het meer, ditmaal een stuk noordelijker. Bij Chintheche vinden we een aardig plekje langs het meer waar we twee dagen blijven staan. Hier laten we door Samuel een kleine schildering op ons luikje aan de zijkant van Kasa aanbrengen. We hebben twee rustige dagen en maken kennis met onze buren, een Nederlands stel, Joop en Adri, die hier een stukje grond hebben gekocht.

Slecht nieuws uit Kenya

Inmiddels bereiken ons via email en wereldradio slechte berichten uit Kenia waar de verkiezingsuitslag van 27 december omstreden is en verschillende stammen elkaar te lijf gaan met vele honderden doden als gevolg. We hopen maar dat het snel over gaat aangezien wij door dat land moeten op weg naar huis. Ook hebben opa Piet en oma Rietje vliegtickets naar Nairobi gekocht waar ze ons willen komen opzoeken.

Chitemba, Laatste stop in Malawi

Na Chintheche rijden we nog verder naar het noorden van Malawi, naar Chitemba. Hier belanden we wij een ‘overlanders’-stopplaats van Nederlandse eigenaren. Altijd leuk om met medelanders te praten, zeker als ze de keus hebben gemaakt om iets in Afrika te beginnen. Met twee stellen hebben ze een jaar geleden deze enigszins verwaarloosde plek gekocht en proberen het nu weer op te bouwen. Een relaxte plek aan het meer met een gezellige maar soms lawaaiige bar. Thomas en Claudia blijken hier enkele weken gestaan te hebben en hebben de oude Hanomag van de camping weer rijdend gemaakt. Wij blijven wat minder lang en vertrekken na drie dagen schoolwerk en zwemmen om verder naar Tanzania te rijden.

Vlak voor de grens kopen we nog een paar postzegels bij een postkantoortje. We posten de kaarten naar de klassen van de kinderen, vanuit elk land proberen we een kaartje te versturen. Zoals vaker verzamelt zich rond de auto, voor het postkantoor, een grote groep enthousiaste kinderen om ons te bekijken.

De grens is toch nog bijna een hele dag rijden en in de stromende regen verlaten we het mooie Malawi, door Dr. Livingstone destijds (en nu als slogan door de toeristenbureaus) het ‘warme hart van Afrika’ genoemd. Behalve warm, aardig, gastvrij, arm, druk, gezellig, lekker bier (Kuche Kuche) was het af en toe ook erg nat, dampig en klam. Maar dat hoort nu eenmaal ook bij deze reis.

Resume

Van Malawi hebben wij een redelijk positieve indruk gekregen. Ondanks alle typisch Afrikaanse problemen zoals overbevolking, armoede, aids en andere ziektes, gebrek aan scholing en gezondheidszorg is het langzamerhand een stabiel democratisch land geworden Het land lijkt ook wel een speerpunt van Europese Ontwikkelingshulp, overal staan projectbordjes met Europese vlaggetjes. We begrepen dat er enkele jaren geleden nog een hongersnood was waardoor noodvoedsel uit Zimbabwe moest komen. Nu is de situatie omgekeerd. Door beter gebruik van bestrijdingsmiddelen en kunstmest produceert het land nu veel meer dan het nodig heeft en worden nu voedselvoorraden naar het failliete, door de corrupte politiek verwoeste, Zimbabwe geëxporteerd.